گفت و گو با سبزترین دختر ایران؛ زمین این روزها در حال تب کردن است

سبزپرس- گروه تشکل ها و رسانه ها ؛ مرضیه ناظری : مقام سوم مسابقه جهانی نقاشی با موضوع « نجات زمین در برابر گرم شدن» امسال از بین دو میلیون و 400هزار دانش آموز از یک صد کشور جهان به یک نوجوان 11 ساله ایرانی رسید.
به گزارش سبزپرس، مریم ناز دانش که در نقاشی اش سعی کرده قدری از دردهای زمین را به تصویر بکشد از آرزوهایش برای زمین می گوید: آرزو می کنم کره زمین همیشه سر سبز باشد، مثل همان زمینی که در رویای بچه هاست، مثل همان زمینی که بچه ها در نقاشی هایشان می کشند؛ سبز و آبی. دلم می خواهد که انسان ها زمین را دوست داشته باشند.
او معتقد است که زمین این روزها در حال تب کردن است و اگر همین طوری ادامه بدهیم زمین سیاه می شود.
مریم ناز می گوید: موقعی که می بینم مردم چطور با زمین شان رفتار می کنند حس می کنم بیشتر دوستش دارم. مردم اغلب آشغال می ریزند، درخت و جنگل را آتش می زنند، خیلی ها شاخ و برگ درختان را به سادگی می شکنند و به این فکر نمی کنند که درخت ها هم دردشان می آید، دوست دارم به آنها بگویم که آیا دلشان می خواهد کسی با آنها همین کار را بکند. می خواهم به آنها بگویم بیشتر به درخت ها احترام بگذارند و درختان بیشتری بکارند تا هم هوا بهتر شود و هم از گرم شدن زمین جلوگیری شود.
به نظر او لازم است آدم ها قدم هایی برای نجات طبیعت بردارند و راه حل هایی هم برای نجات این کره خاکی دارد: به نظرم کم کردن ماشین ها، آگاه سازی مردم و استفاده از انرژی خورشیدی و لامپ های کم مصرف کارهایی است که می تواند قدری از دردهای طبیعت را کم کند.
نقاشی مریم ناز به زبان رنگ ها از ما می خواهد از انرژی های پاک استفاده کنیم، با انرژی خورشیدی، توربین های بادی، لامپ های کم مصرف و سوخت های زیستی آشتی کنیم و به یاد بیاوریم آنچه به فرزندانمان شادی می بخشد زیستن در محیطی سبز و پاک و پایدار است.
او در نقاشی اش از آن چه تاکنون بر سر طبیعت آورده ایم گلایه می کند؛ از پساب هایی که به دریا رهاکرده ایم، از نابودی زیستگاه حیوانات، از مصرف بی رویه انرژی در منازل، از حجم سیاه خودرو در شهرها، از آتشسوزی جنگل، اثرات گلخانه ای، مرگ ماهی ها و پنگوئن ها و پرنده ها.
در نقاشی او همه حیوانات اشک میریزند تا به یادمان بیاورند آنها هم حق زیستن در این کره خاکی را دارند و آدم ها با نابخردی هایشان این حق را نادیده گرفته اند.

۲ comments

  1. درود
    نمیدونم با چه رویی اومدم تو سایت ولی اومدم بگم دلم برای این وبلاگ خیلی تنگ شده بود و شرمنده هستم که مدتی هست که خیلی گرفتارم و هیچ کاری نمیکنم. اما بدونین همیشه به فکرتون هستم و دلم میخواد واسه این وبلاگ یه کاری انجام بدم
    خوب و خوش باشید

  2. با دورد….

    من خیلی از پیام تان و مهربانی تان و این که بالان را لینک کردید ممنونم.
    من از پیام تان خیلی خوش حال شدم.
    ….

    همیشه به دیدن تان می آیم.

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *