مطلبی دیگر از وب لاگ دوست جوان و فعال‌مان رامن:
پانزدهم اسفند ماه، «روز درختکاری» و آغاز «هفتهی درختکاری» است. روزی که میتوانیم با کاشتن نهالهای تازه، به محیط زیستمان هدیه بدهیم. همانطور که ما برای این که دوستانمان را خیلی خوشحال کنیم، همیشه سعی میکنیم مناسبترین هدیه را برایشان بخریم؛ یا خودمان وقتی بهترین هدیه را میگیریم، خیلی خوشحال میشویم؛ محیط زیست و طبیعتمان هم همینطور است.
ولی مناسبتترین هدیهای که میتوانیم برای روز درختکاری آماده کنیم، کدام است؟ آیا «سرو نقرهای» که خیلی زود رشد میکند، اما عمر طولانی ندارد و بومی آمریکا است، یا «درخت انجیری»، بومی ایران، که آنقدر مینیاتوری و قشنگ و متنوع است که سالها پیش به انگلستان برده شده و پرورش داده شده است؟
در ایران بیش از 8000 گونهی درخت و درختچه وجود دارد. یعنی ما بیشتر از 8000 حق انتخاب داریم برای این که مناسبتترین هدیه را آماده کنیم؛ تا هم بتوانیم «روز درختکاری»، برای محیط زیستمان کاری بکنیم و هم این که به «سال جهانی تنوع زیستی»، و گونههای گیاهی ایران، به ویژه گونههای گیاهی در حال انقراض ایران، توجه کنیم. برای همین من مینویسم:
«روز درختکاری، روز هدیه به محیط زیست»
«روز درختکاری، روز هدیهی مناسب به محیط زیست»
با توجه به «سال جهانی تنوع زیستی»، به پیشواز «روز درختکاری» برویم.