پنج شنبه – هفدهم ژوئن ۲۰۱۰ – که از راه برسد، مردمان زمین در بیش از۱۹۳ کشور جهان برای پانزدهمین سال، آیین‌های نکوداشت روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی و کاهش اثرات خشکسالی را برگزار خواهند کرد. بیابان‌زایی را سوّمین بحران فراروی بشر در قرن بیست و یکم نامگذاری کرده‌اند. بیش از۵ میلیارد هکتار از وسعت ۱۳٫۵ میلیارد هکتاری خشکی‌های زمین، متأثر از این فرآیند ویرانگر و کاهنده‌ی کارایی سرزمین است؛ اما این همه‌ی ماجرا نیست. چرا که بیابان‌زایی نه فقط پوسته‌ی بیرونی طبیعت را می‌خراشد و می‌فرساید، بلکه سرمایه‌های زیستی و میراث مشترک یک نسل، یک ملّت و یک تمدن را هم ممکن است برای همیشه در غبار ریزگردهای به آسمان پاشیده‌اش، یا نمک‌های مدفون در دل شوراب‌هایش و یا حماقت نهفته در بطن مدیریت حاکم بر سرزمینش دفن کند . برای همین است که این هفته می‌خواهم فقط از بیابان‌زایی بگویم و این که برای مهار این پدیده‌ی شوم چه باید کرد؟ هدفی که محمّد درویش، ۱۸۹۷ روز پیش برای تحققش، «مهار بیابان‌زایی» را به دنیای وبلاگستان فارسی معرفی کرد.
روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی مبارک باد!
http://biaban.darvish.info/archives/5658
رابطه‌ی بیابان‌زایی و مستطیل سبز!
http://darvish100.blogfa.com/post-1869.aspx
کابوسی که بیابان‌زایی برای کره زمین به ارمغان می‌آورد؟!
http://darvish100.blogfa.com/post-1870.aspx
منبع مطالب فوق : وب لاگ مهار بیابان زایی : http://darvish100.blogfa.com/
و چند مطلب دیگر از اینترنت
http://www.cloudysky.ir/page/viewtopic.php?lang=fa&part=article&id=384
http://www.rasekhoon.net/article/Show-30281.aspx